A lús do candil : contos a carón do lume

Notas: Texto en lengua gallega
Índice
Á lus do candil (orixinalmente Á lús do candil), subtitulada Contos a carón do lume, é a primeira obra narrativa do escritor galego Ánxel Fole. En 1952 foi premiada polo Centro Galego de Bos Aires, e en 1953 foi editada por Galaxia.Ánxel Fole fue uno de los primeros recuperadores de las letras gallegas en la posguerra, y él, junto a Álvaro Cunqueiro y José Mª Castroviejo, entre otros, es responsable de realizar una restauración no sólo lingüística, sino (tal vez más importante) temática, en el sentido de perpetuar el carácter gallego, recoger lo popular y elevarlo a literario, transmitir un sentido de otredad de lo gallego y sus gentes y representar Galicia como un territorio mágico-realista, mucho antes de que el llamado realismo mágico surgiera en latinoamérica
Resumen: Os relatos foron escritos na época en que viviu na Veiguiña de Quiroga e reflicten os costumes e crenzas populares do Incio, Quiroga e o Courel. Conta cun limiar de Salvador Lorenzana, o seu valedor en Galaxia. O libro está composto por unha introdución e catorce relatos. O primeiro deles serve como inspiración dos seguintes, cunha estrutura macro da acción en espiral, creadora do espazo en que se desenvolve. Catro fidalgos van cazar á Serra do Courel, mais fican illados pola neve e pasan as noites na torre en que se aloxan contando contos á luz do candil. Os contos falan de lobos, de premonicións e de aparecidos.